ေထရဝါဒ အလင္းအိမ္: ေကာင္းေသာစကားေျပာေသာ္လည္း ပုဂၢိဳလ္အစားစားကိုလိုက္ေသာေျကာင့္ မေကာင္းေသာစကားျဖစ္ပံု

"ေကာင္းေသာစကားေျပာေသာ္လည္း_ပုဂၢိဳလ္အစားစားကိုလိုက္ေသာေျကာင့္_မေကာင္းေသာစကားျဖစ္ပံု "
______________________________________

တိပိဋက >>> သုတၱန္ပိဋက အဂၤုတၱရနိကာယ္ >>>
အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္ >>> ပဥၥကနိပါတ္ >>>
(၇) ဒုကၠထာသုတ္ >>>
_________________________________________

(၁)

ရဟန္းတို႔ ပုဂၢိဳလ္ငါးမ်ဳိးတို႔အား ေျပာအပ္ေသာ စကားသည္ ပုဂၢိဳလ္အစားစားကို လိုက္၍မေကာင္းေသာ စကားျဖစ္၏။

အဘယ္ငါးမ်ဳိးတို႔နည္းဟူမူ-

ရဟန္းတို႔ သဒၶါတရားမရွိသူအား သဒၶါတရားႏွင့္စပ္ေသာ စကားသည္ မေကာင္းေသာ စကား ျဖစ္၏။

သီလမရွိသူအား သီလႏွင့္စပ္ေသာ စကားသည္ မေကာင္းေသာ စကားျဖစ္၏။

အၾကားအျမင္နည္းပါးသူအား အၾကားအျမင္မ်ားမႈႏွင့္စပ္ေသာ စကားသည္ မေကာင္းေသာ စကားျဖစ္၏။

ဝန္တိုသူအား စြန္႔ၾကဲမႈႏွင့္စပ္ေသာ စကားသည္ မေကာင္းေသာ စကားျဖစ္၏။

ပညာမရွိသူအား ပညာႏွင့္စပ္ေသာ စကားသည္ မေကာင္းေသာ စကားျဖစ္၏။

ရဟန္းတို႔ အဘယ့္ေၾကာင့္ သဒၶါတရားမရွိသူအား သဒၶါတရားႏွင့္စပ္ေသာ စကားသည္ မေကာင္း ေသာစကားျဖစ္သနည္း။
_________________________________

(၂)

ရဟန္းတို႔ သဒၶါတရားႏွင့္စပ္ေသာ စကားကို ေျပာဆိုအပ္သည္ရွိေသာ္ သဒၶါတရားမရွိသူသည္ စိတ္ႏွလံုး၌ ၿငိ၏၊ အမ်က္ထြက္၏၊ ေဖာက္ျပန္၏၊ အမ်က္ထား၏၊ အမ်က္ထြက္ျခင္းကိုလည္းေကာင္း၊ စိတ္ဆိုးျခင္းကိုလည္းေကာင္း၊ မႏွစ္သက္ျခင္းကိုလည္းေကာင္း ထင္ရွားျပဳ၏။

ထိုသို႔ ျပဳျခင္းသည္ အဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္နည္း။

ရဟန္းတို႔ ထိုသူသည္ ထိုသဒၶါတရားႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္းကို မိမိ၌ ေကာင္းစြာ မျမင္၊ ထိုသဒၶါတရား လွ်င္အေၾကာင္းရွိေသာ ႏွစ္သက္ဝမ္းေျမာက္မႈကို မရ။

ထို႔ေၾကာင့္ သဒၶါတရားမရွိသူအား သဒၶါတရားႏွင့္စပ္ေသာ စကားသည္ မေကာင္းေသာ စကား ျဖစ္၏။

_________________________________

(၃)

ရဟန္းတို႔ အဘယ္ေၾကာင့္ သီလမရွိသူအား သီလႏွင့္စပ္ေသာ စကားသည္ မေကာင္းေသာ စကားျဖစ္သနည္း။

ရဟန္းတို႔ သီလႏွင့္စပ္ေသာ စကားကို ေျပာဆိုအပ္သည္ရွိေသာ္ သီလမရွိသူသည္ စိတ္ႏွလံုး၌ ၿငိ၏၊ အမ်က္ထြက္၏၊ ေဖာက္ျပန္၏၊ အမ်က္ထား၏၊ အမ်က္ထြက္ျခင္းကိုလည္းေကာင္း၊ စိတ္ဆိုးျခင္းကိုလည္းေကာင္း၊ မႏွစ္သက္ျခင္းကိုလည္းေကာင္း ထင္ရွားျပဳ၏။

ထိုသို႔ ျပဳျခင္းသည္ အဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္နည္း။

ရဟန္းတို႔ ထိုသူသည္ ထိုသီလႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္းကို မိမိ၌ ေကာင္းစြာ မျမင္၊ ထိုသီလလွ်င္အေၾကာင္းရွိေသာ ႏွစ္သက္ဝမ္းေျမာက္မႈကို မရ။

ထို႔ေၾကာင့္ သီလမရွိသူအား သီလႏွင့္စပ္ေသာ စကားသည္ မေကာင္းေသာ စကားျဖစ္၏။
_________________________________

(၄)

ရဟန္းတို႔ အဘယ္ေၾကာင့္ အၾကားအျမင္နည္းပါးသူအား အၾကားအျမင္မ်ားျခင္းႏွင့္စပ္ေသာစကားသည္ မေကာင္းေသာ စကားျဖစ္သနည္း။

ရဟန္းတို႔ အၾကားအျမင္မ်ားျခင္းႏွင့္စပ္ေသာ စကားကို ေျပာဆိုအပ္သည္ရွိေသာ္ အၾကားအျမင္နည္းပါး သူသည္ စိတ္ႏွလံုး၌ ၿငိ၏၊ အမ်က္ထြက္၏၊ ေဖာက္ျပန္၏၊ အမ်က္ထား၏၊ အမ်က္ထြက္ျခင္းကိုလည္းေကာင္း၊ စိတ္ဆိုးျခင္းကိုလည္းေကာင္း၊ မႏွစ္သက္ျခင္းကိုလည္းေကာင္း ထင္ရွားျပဳ၏။

ထိုသို႔ ျပဳျခင္းသည္ အဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္နည္း။

ရဟန္းတို႔ ထိုသူသည္ ထိုအၾကားအျမင္ႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္းကို မိမိ၌ ေကာင္းစြာ မျမင္၊ ထိုအၾကားအျမင္လွ်င္ အေၾကာင္းရွိေသာ ႏွစ္သက္ဝမ္းေျမာက္မႈကို မရ။

ထို႔ေၾကာင့္ အၾကားအျမင္နည္းပါးသူအား အၾကားအျမင္မ်ားျခင္းႏွင့္စပ္ေသာ စကားသည္ မေကာင္းေသာ စကားျဖစ္၏။

_________________________________

(၅)

ရဟန္းတို႔ အဘယ္ေၾကာင့္ ဝန္တိုသူအား စြန္႔ၾကဲမႈႏွင့္စပ္ေသာ စကားသည္ မေကာင္းေသာ စကားျဖစ္သနည္း။

ရဟန္းတို႔ စြန္႔ၾကဲမႈႏွင့္စပ္ေသာ စကားကို ေျပာဆိုအပ္သည္ရွိေသာ္ ဝန္တိုသူသည္ စိတ္ႏွလံုး၌ ၿငိ၏၊ အမ်က္ထြက္၏၊ ေဖာက္ျပန္၏၊ အမ်က္ထား၏၊ အမ်က္ထြက္ျခင္းကိုလည္းေကာင္း၊ စိတ္ဆိုးျခင္းကိုလည္းေကာင္း၊ မႏွစ္သက္ျခင္းကိုလည္းေကာင္း ထင္ရွားျပဳ၏။

ထိုသို႔ ျပဳျခင္းသည္ အဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္နည္း။

ရဟန္းတို႔ ထိုသူသည္ ထိုစြန္႔ၾကဲမႈႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္းကို မိမိ၌ ေကာင္းစြာ မျမင္၊ ထိုစြန္႔ၾကဲမႈလွ်င္အေၾကာင္းရွိေသာ ႏွစ္သက္ဝမ္းေျမာက္မႈကို မရ။

ထို႔ေၾကာင့္ ဝန္တိုသူအား စြန္႔ၾကဲမႈႏွင့္စပ္ေသာ စကားသည္ မေကာင္းေသာ စကားျဖစ္၏။
_________________________________

(၆)

ရဟန္းတို႔ အဘယ္ေၾကာင့္ ပညာမရွိသူအား ပညာႏွင့္စပ္ေသာ စကားသည္ မေကာင္းေသာစကားျဖစ္သနည္း။

ရဟန္းတို႔ ပညာႏွင့္စပ္ေသာ စကားကို ေျပာဆိုအပ္သည္ရွိေသာ္ ပညာမရွိသူသည္ စိတ္ႏွလံုး၌ ၿငိ၏၊ အမ်က္ထြက္၏၊ ေဖာက္ျပန္၏၊ အမ်က္ထား၏၊ အမ်က္ထြက္ျခင္းကိုလည္းေကာင္း၊ စိတ္ဆိုးျခင္းကိုလည္းေကာင္း၊ မႏွစ္သက္ျခင္းကိုလည္းေကာင္း ထင္ရွားျပဳ၏။

ထိုသို႔ ျပဳျခင္းသည္ အဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္နည္း။

ရဟန္းတို႔ ထိုသူသည္ ထိုပညာႏွင့္ ျပည့္စံုမႈကို မိမိ၌ ေကာင္းစြာ မျမင္၊ ထိုပညာလွ်င္ အေၾကာင္းရွိေသာ ႏွစ္သက္ဝမ္းေျမာက္မႈကို မရ။

ထို႔ေၾကာင့္ ပညာမရွိသူအား ပညာႏွင့္စပ္ေသာ စကားသည္ မေကာင္းေသာ စကားျဖစ္၏။
_________________________________

(၇)

ရဟန္းတို႔ ဤပုဂၢိဳလ္ငါးမ်ဳိးတို႔အား ေျပာအပ္ေသာ စကားသည္ ပုဂၢိဳလ္အစားစားကို လိုက္၍မေကာင္းေသာ စကားျဖစ္၏။

ရဟန္းတို႔ ပုဂၢိဳလ္ငါးမ်ဳိးတို႔အား ေျပာအပ္ေသာ စကားသည္ ပုဂၢိဳလ္အစားစားကို လိုက္၍ ေကာင္းေသာစကားျဖစ္၏။

အဘယ္ငါးမ်ဳိးတို႔နည္းဟူမူ-

ရဟန္းတို႔ သဒၶါတရားရွိသူအား သဒၶါတရားႏွင့္စပ္ေသာ စကားသည္ ေကာင္းေသာ စကားျဖစ္၏။

သီလရွိသူအား သီလႏွင့္စပ္ေသာ စကားသည္ ေကာင္းေသာ စကားျဖစ္၏။

အၾကားအျမင္မ်ားသူအား အၾကားအျမင္မ်ားမႈႏွင့္စပ္ေသာ စကားသည္ ေကာင္းေသာ စကား ျဖစ္၏။

စြန္႔ၾကဲမႈရွိသူအား စြန္႔ၾကဲမႈႏွင့္စပ္ေသာ စကားသည္ ေကာင္းေသာ စကားျဖစ္၏။

ပညာရွိသူအား ပညာႏွင့္စပ္ေသာ စကားသည္ ေကာင္းေသာ စကားျဖစ္၏။
_________________________________

(၈)

ရဟန္းတို႔ အဘယ္ေၾကာင့္ သဒၶါတရားရွိသူအား သဒၶါတရားႏွင့္စပ္ေသာ စကားသည္ ေကာင္းေသာစကားျဖစ္သနည္း။

ရဟန္းတို႔ သဒၶါတရားႏွင့္စပ္ေသာ စကားကို ေျပာဆိုအပ္သည္ရွိေသာ္ သဒၶါတရားရွိသူသည္ စိတ္ႏွလံုး၌ မၿငိ၊ အမ်က္မထြက္၊ မေဖာက္ျပန္၊ အမ်က္မထား၊ အမ်က္ထြက္ျခင္းကိုလည္းေကာင္း၊ စိတ္ဆိုးျခင္းကိုလည္းေကာင္း၊ မႏွစ္သက္ျခင္းကိုလည္းေကာင္း ထင္ရွားမျပဳ။